چکیده:
هدف پژوهش حاضر، برآورد معنادار بودن و جهت اثرگذاری اقتصاد دانش‌بنیان بر نرخ بیکاری در استان‌های مختلف تابع ایران (مطالعه داده‌های پانل) میباشد. جامعه آماری این تحقیق را ۳۱ استان‌های کشور ایران در دوره ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۸ تشکیل دادهاند. بدین منظور اطلاعات موردنیاز از منبع رسمی سالنامه آماری مرکز ایران استخراج‌شده است. جهت بررسی اثر اقتصاد دانش‌بنیان بر نرخ بیکاری، چهار شاخص اصلی از اقتصاد دانش‌بنیان مشخص و تعریف‌شده است که عبارت‌اند از شاخص آموزش و منابع انسانی، شاخص نوآوری و اختراع،شاخص زیرساخت‌های اطلاعاتی و ارتباطی و شاخص رژیم‌های نهادی و اقتصادی. برای تجزیه‌وتحلیل اطلاعات و اجرای مدل موردنظر این مطالعه از نرم‌افزار استتا و از روش داده‌های پانل که شامل اثر ثابت، اثر تصادفی و رگرسیون تجمیع شده داده بکار گرفته‌شده است… یافتههای حاصل از این پژوهش نشان میدهد که شاخص نوآوری و اختراع و شاخص آموزش و منابع انسانی اثر منفی بر نرخ بیکاری در دوره موردنظر در استان‌های کشور ایران دارد. این بدان معناست که افزایش و بهبود این دو شاخص منجر به کاهش نرخ بیکاری در این اقتصاد می‌شود
