بررسی تأثیر اقتصاد دانش‌بنیان بر نرخ بیکاری (مطالعه موردی ایران)

چکیده:

هدف پژوهش حاضر، برآورد معنادار بودن و جهت اثرگذاری اقتصاد دانش‌بنیان بر نرخ بیکاری در استان‌های مختلف تابع ایران (مطالعه داده‌های پانل) می‏باشد. جامعه آماری این تحقیق را ۳۱ استان‌های کشور ایران در دوره ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۸ تشکیل داده‏اند. بدین منظور اطلاعات موردنیاز از منبع رسمی سالنامه آماری مرکز ایران استخراج‌شده است. جهت بررسی اثر اقتصاد دانش‌بنیان بر نرخ بیکاری، چهار شاخص اصلی از اقتصاد دانش‌بنیان مشخص و تعریف‌شده است که عبارت‌اند از شاخص آموزش و منابع انسانی، شاخص نوآوری و اختراع،‌شاخص زیرساخت‌های اطلاعاتی و ارتباطی و شاخص رژیم‌های نهادی و اقتصادی. برای تجزیه‌وتحلیل اطلاعات و اجرای مدل موردنظر این مطالعه از نرم‌افزار استتا و از روش داده‌های پانل که شامل اثر ثابت، اثر تصادفی و رگرسیون تجمیع شده داده بکار گرفته‌شده است… یافته‏های حاصل از این پژوهش نشان می‏دهد که شاخص نوآوری و اختراع و شاخص آموزش و منابع انسانی اثر منفی بر نرخ بیکاری در دوره موردنظر در استان‌های کشور ایران دارد. این بدان معناست که افزایش و بهبود این دو شاخص منجر به کاهش نرخ بیکاری در این اقتصاد می‌شود